Ken je dat gevoel? De wereld staat in brand, mensen hebben honger, kapitalisme maakt alles kapot en wereldwijd lopen vrouwen in sociaal, economisch en medisch opzicht achter op mannen. Het kan zo niet langer. Je moet iets doen. Maar wat? En waar begin je?
Eva Rovers had dat gevoel ook en besloot ons allemaal, de mensen die ‘iets’ willen doen, te helpen met haar boek: ‘Practivisme: een handboek voor heimelijke rebellen’. In een beknopte 137 pagina’s gaat Rovers op zoek naar het antwoord op de vraag: Wat kun je doen? Practivisme is opgedeeld in acht hoofdstukken die ieder een zeer praktisch advies als ‘word boos,’ ‘doe het samen,’ en ‘doe moeite’ hebben. Ieder hoofdstuk neemt een activistisch voorbeeld uit de praktijk als uitgangspunt en die aanpak werkt uitstekend. Vooral de acties van de ‘anti-schaliegas’ oma’s uit Engeland zijn heerlijk om over te lezen en werken aanstekelijk.
Naarmate ik in razend tempo (want ja, dit is een aanstekelijk boek) door de hoofdstukken schoot, bekroop me een prettig gevoel. Het kan dus écht. Je kunt echt iets doen om de wereld te veranderen. Als die omaatjes het kunnen, waarom ik dan niet?
En toch… ik had gehoopt iets meer opgehitst te worden. Dat mag ik verwachten van een boek over activisme toch? ‘Vind de rebel in jezelf’ staat op de kaft, maar Rovers is vooral stellig in haar overtuiging om redelijk te blijven, een luisterend oor richting ‘de ander’ voorop te stellen en – uiteraard – nooit geweld te gebruiken. Daar heeft ze natuurlijk helemaal gelijk in, maar die bijzonder redelijke inslag maakt de laatste paar hoofdstukken van Practivisme toch een anticlimax. Na het lezen van Practivisme ben je veel praktische tips verder, maar dat echte gevoel van nú iets doen? Dat is niet ontvlamd.
Sophie Jansen