Nachtelijke lichten
Tijdens oorlog bloeden wonden
Rode golven die door ogen stromen
Vechten voor glorie, goud en grootspraak van
onzekere mannen die elkaar slaan
Als het bloeden niet wil stollen,
de ogen beginnen te tollen in de kassen
Het illustere licht je naar beneden lokt
je laatste adem stokt in de keel
Dan komt Florence Nightingale
In het lampenlicht van haar genie
vraagt ze, geneest ze, verpleegd
zij de rottende wonden, leest
zij de verhalen, de statistieken, verplegen:
wat het is en wat het niet is
De dienares van de beschaving,
hervormer van sociale regels en levens die
anders zouden sterven want de ziekste mensen wonen
altijd in de slechtste huizen
Verpleeg in de Krim, verpleeg de wonden,
schep orde in het hospitaal voor gewonden,
maar de open zweer van de wereld
is te groot om alleen te verplegen
Slavernij. Verpleeg niet alleen in de ellendige nacht.
Geen zorgen soldaat, op het front wacht
uw Moeder Mary Seacole met een lach
Geweigerd om te helpen door witte macht
besloot zij niet te wachten, nam het recht in handen
voer over woeste wateren, gaf alles wat ze kon
trok naar het front, verbond de wonden
van de mannen die de zweer open bleven halen
Zowel bij Seacole als Nightingale
werden hun ideeën en vondsten over verplegen
en belang van hygiëne verdrongen door
een ongezonde samenleving
waar alles om dat ene
geslacht ging
dat alles afdwingt
maar zelf nooit iets goeds verzint.
Â
Door Jeroen van Wijk